ΤΩΡΑ...

Καμαρώστε το ρηχό μυαλό σας, την επιφανειακή σας ψυχή. Κρεμάστε τη σε περίοπτη θέση μέσα στο σαλόνι σας, να κάνει ταίρι με την υπόλοιπη ασήμαντη καθημερινότητά σας.

Κάντε τους μεγάλους σας σταυρούς και προσευχηθείτε για τα υλικά αγαθά. Γελάστε κοροϊδευτικά και χαιρέκακα με τις ζωές των άλλων. Φιλήστε τους ανθρώπους σας από απόσταση, αγκαλιάστε τους χλιαρά, σφίγγοντας τους το χέρι σαν να κρατάτε κάτι μιαρό.
Φορέστε τα καλά σας, καλύψτε την ασχήμια σας, φτιασιδωθείτε μήπως και ξεγελάσετε τον καθρέφτη. Ματαιόδοξοι …

Νιώστε καλά μέσα στη μιζέρια σας. Κλάψτε για τις μικρές σας ατυχίες και ευχηθείτε να συμβούν τα χειρότερα στους άλλους κι εσάς να σας προσπεράσουν.

Κυνηγήστε το μισθό, φοβηθείτε τον κόσμο. Πείτε ψέματα να ομορφύνετε την αθλιότητά σας. Όταν μιλάτε με άλλους μην τους κοιτάτε στα μάτια. Κρατήστε κρυφή τη γυάλινη και ανούσια ματιά σας.

Τρέξτε να σωθείτε όμως…

Γιατί κάποιοι εκεί έξω έχουν τη δύναμη στην ψυχή και όμορφα κακοποιημένες ζωές. Κάποιοι εκεί έξω «χαρίζονται» και «ξοδεύονται».

Βαδίζουν γυμνοί από «πρέπει», ξυπόλυτοι στην κακία, δεν κρατούν ομπρέλα όταν βρέχει συναισθήματα.

Αγαπούν τον πόνο τους, έχουν βρει το «πόνα» τους, το έχουν λατρέψει. Κομμάτι του εαυτού τους πια, το μόνο τους φτιασίδι. Πόσο υπέροχοι φαντάζουν…

Δεν συνωμοτούν για να βάψουν κανένα. Κι αν άθελά τους πληγώσουν κανένα, ξέρουν να αναγνωρίζουν και συγχώρεση να ζητούν.

Όλοι εσείς μικρά ανθρωπάκια που διαβάζετε αυτές τις αράδες, μισήστε με. Μη με ξαναδιαβάσετε. Δεν πρόκειται χάδι να νιώσετε, ούτε κι εκτίμηση να πάρετε. Αλληλο-εκτιμηθείτε μεταξύ σας βρωμεροί.

Αλλά αν και πάλι νομίζετε πως μόνο στα γραφτά μου σας «στολίζω», ελάτε! Θα σας χλευάσω με επιχειρήματα μάταιοι, κενοί άνθρωποι. Ελάτε όμως… Κι αν δε γουστάρετε ή νομίζετε πως είστε οι καλύτεροι όλων, να το σκεφτείτε ξανά.

Γιατί η ζωή αυτή είναι πολύ μικρή για να σας χωρέσει όλους εσάς.

Άντε και γαμηθείτε… Μπας κι αλλάξει ο κόσμος.