090302

Η μέρα ξεκίνησε.
Χρακ! Μπαμ! Μπουμ!
Δυνάμωσε το φως και έδειξε με το χοντρό της δάχτυλο κατά το μέρος της.
Σαν να έδειχνε ένα ψωριάρικο σκυλί που κουβαλούσε όλα τα απόθητα κουτάβια όλων των ζώων της γης.
Ξημέρωσε. Και μεγάλωσε.
Μεσημέριασε και φούσκωσε τα στήθια της με πλαστικό αέρα.
Κι έγινε βαρκάκι μικρό.
Σαν τότε που έπεσε στη λίμνη του άσεμνου πόθου.
Έβγαλε νύχια και κρεμάστηκε στο πλευρό του ήλιου μήπως και ζεσταθεί.
Σουρούπωσε πάλι.
Κρύωνε πολύ.
Συνέχισε να γλυστρά στα φώτα της ερημιάς και τα κοιτούσε όπως την πρώτη φορά.
Όπως κάθε φορά από τότε.
Σκοτείνιασε, έβηξε ξερά, προσπάθισε να προχωρήσει λίγο ακόμα. Πριν κοιμηθεί...
Και αγκάλιασε την κοιλιά της.
Θα βγουν έξω απόψε.
Το δίχως άλλο...