Εγώ...;

Εγώ...;
Ταξιδεύοντας...

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

ΌτανΔεΒρίσκωΚάτιΝαΠωΌτανΤεντώνομαιΝωχελικάΠερπατώνταςΒαριεστημέναΚαιΑνώρεχτος ΓιαΑνάμειξηΜεΤαΓίγνεσθαιΤαΔιάφοραΣκέφτομαιΚιτρινισμένεςΣελίδεςΠαλιέςΦωτογραφίεςΠουΟιΓωνίεςΤουςΔιπλώσανεΧρόνιαΚαρφιτσωμένεςΜεΠινέζεςΣτονΤοίχοΕνθύμιαΤωνΟποίωνΟιΗμερομηνίεςΑπόκτησήςΤωνΈχουνΞεχαστείΑπλάΥπάρχουνΓιαΝαΘυμίζουνΣκηνικάΠαλιάΣανΤαΒεστιάριαΤωνΔιαφόρωνΘεατρικώνΠαραστάσεωνΣυνδέουνΠρόσωπαΔέρματαΝεκράΚύτταρα&ΑνάλογαΤηνΠερίπτωσηΣυναισθήματαΣεΕίδαΣήμεραΜεΕίδεςΚάναμεΤουςΑδιάφορουςΔενΉτανΜέραΓιαΚουβένταΗΣημερινήΣήμεραΘαΜπορούσαμεΝαΠίνουμε ΚαφέΔίπλαΔίπλαΝαΚαπνίζουμεΑμίλητοιΣκεπτόμενοιΤαΠάνταΚαιΑγναντεύονταςΤοΠουθενάΤοΤίποταΜηνΠροδωθούμεΚαιΧαλάσουμεΤηνΗσυχίαΑυτήΤώραΑςΣτρίψουμεΑκόμαΈναΤσιγάροΚιΑςΠούμε-Αυτάαα...

Νοέμβρηδες


Νοέμβρης


Νοέμβρηδες μαζεμένοι. Στοιβαγμένοι όμορφα. Σε μέρες υποτιθέμενα χειμωνιάτικες, παγερές. Άλλοτε κεντημένοι και άλλοτε ρακένδυτοι. Στοιχισμένοι και ατάκτως ριγμένοι. Έρημοι και τρωτοί. Φθαρμένοι και καινούριοι.

Σαν κάποτε μετρούσαμε τους μήνες και μετά τους ταξινομούσαμε σε ομάδες αναλόγως τη ματιά μας.και καταλήγαμε πάντα στα ίδια συμπεράσματα. Ένα όμως πόρισμα ήταν αυτό που υπερίσχυε όλων.

Οι Νοέμβρηδες ήταν πάντα τόσο ορατοί, γυμνοί, ξυπόλυτοι, εκτεθειμένοι. Πότε σε συννεφιασμένες μέρες, πότε στα χλωμά αστικά φώτα και καμιά φορά και στα θαμπά αχνοφεγγίσματα των διαφόρων τόπων που επισκεπτόμασταν.

Νοέμβρηδες μικροί, μεγάλοι… Στο επόμενο φανάρι θα δούμε κάποιους και μέχρι να φτάσουμε στο επόμενο θα τους έχουμε κιόλας λησμονήσει. Θα έχει μείνει μόνο το κατακάθι στην κούπα, στάχτες και γόπες στο τασάκι, μια ακόμα σελίδα μελανογραμμένη και τόσες ακόμα μέρες που περιμένουν να γίνουν διαφορετικές.

Και πάντα το Νοέμβριο.