Για το Χρήστο...

Ο μικρός Θεός μου
Με περιμένει, με περιμένει
Δεν είμαι εγώ μα τόσο μου μοιάζει, με ζητά
Με ζητά κι εγώ ταξιδεύω
Κι η σκέψη που έρχεται με τη θύμησή του
Έρχεται και με σκαλίζει, με ζωγραφίζει
Με ζωγραφίζει με εργαλεία παράξενα
Και δεν πειράζει
Αν καταφθάνει με 1002 φτιασίδια
Έρχεται και ζητά αγκαλιά
Στο πίσω μέρος του μυαλού μου, στο πορτ-μπαγκάζ
Με εργαλεία και αναμνήσεις και σχέδια ζωής
Ζωγράφισέ με
Τώρα που το θηρίο χορεύει κι εγώ...
Παιδί μου αγνό
Έρχομαι να σε ξυπνήσω
Από τον ύπνο τον ελαφρύ