Σήμερα θέλω να παίξουμε ένα καινούριο παιχνίδι. Να γράψεις μια φράση. Να τη διαβάσω και μετά να γράψω μια άλλη προς απάντηση, σχολιασμό ή πιθανή συνέχεια της άλλης. Κάθε φράση να ανταποκρίνεται στην προηγούμενή της πάντα. Ποτέ στο σύνολο των προηγούμενων. Θέλεις;;;
Αυτό είναι δύσκολο.Πόσο δύσκολο το βρίσκεις; Όχι και αδύνατο, αλλά θέλει σκέψη να το ταιριάξεις. Μην ταιριάξεις τίποτα με γνώμονα τη σκέψη... Αλλά με γνώμονα το ένστινκτο;;; Τα ζώα δεν κάνουν ποτέ λάθος με το ένστικτό τους. Κι εμείς έχουμε αυτό που μας ξεχωρίζει από τα ζώα...Λογική Η λογική μας κάνει λιγότερο ζώα; Όχι όλους, αλλά αρκετούς. Μπορούν να χωρέσουν όλοι; Όσοι είναι καλοί, ναι. Πώς διαχωρίζουμε τους καλούς-ναι από τους κακούς-όχι;;; Να ένας καλός άνθρωπος. Περιέγραψέ τον μου. Νοιάζεται για τους άλλους και όχι μόνο για τον εαυτό του. Οι άλλοι πώς είναι; Ο καθένας διαφορετικός από τον άλλο. Είναι ή μοιάζει διαφορετικός... Είναι. Πολλοί αντίθετα μοιάζουν ίδιοι, αλλά είναι διαφορετικοί. Ας τυποποιήσουμε μερικούς διαφορετικούς να μοιάζουν ίδιοι. Γιατί να μοιάζουν ίδιοι; Μοιάζουν, δεν είναι ίδιοι. Αυτό λέω κι εγώ. Άρα δε χρειάζεται να μοιάζουν αφού δεν είναι.
Ωραία, ας σχεδιάσουμε ένα χαμόγελο διαφορετικό.

Ας μείνουμε για λίγο στο χαμόγελο των ματιών.
Το πρώτο πρόσωπο χαμογελάει ολόκληρο. Το τρίτο πρόσωπο τί κάνει; Δεν υπάρχει τρίτο πρόσωπο. Κι όμως υπάρχει, αναφερόμαστε σε 3ο πρόσωπο. Τότε κι αυτό χαμογελάει. Γελάει χαμηλά, κάτω, χάμω. Γιατί; Για να μην το βλέπουν; Αυτοί οι εραστές του βλέμματος βλέπουν, αλλά δεν ακούν. Ακούν ότι θέλουν ν' ακούσουν; Η επιλεκτική ακοή υπάρχει εκεί για όλους. Τί ακούς; Ακούω όποιον μπορεί να μου πει θετικά πράγματα. Τα αρνητικά όμως ηχούν δυνατά, περισσότερο. Δε θα σ' ακούσω αν μου πεις αρνητικά. Υπάρχουν όμως. Υπάρχουν αλλά δεν τα/τους βλέπουμε. Αόρατα μικρά πραγματάκια, απροσδιόριστα, ακαθόριστα, κρυμμένα στο δεξί σου μάτι, στο άγγιγμα ενός φύλλου, στη μυρωδιά της θάλασσας... Κρυμμένα στο πίσω μέρος του μυαλού σου, που σου λένε τι να κάνεις. Ένα-δύο, εν-δυο, στρατιωτάκι χαρωπό.Θα μου πάρεις ένα παιχνιδάκι; Που να μην είναι όμως στρατιωτάκι. Για να μη βαδίζεις στο ρυθμό του.
Ωραια, πάρεΜουΈναΦωτεινόΣυννεφάκιΝαΣκεπάζομαιΤαΒράδιαΚαιΝαΦέγγειΤόσοΌσοΧρειάζεταιΌτανΟνειρεύομαι.ΜετάΠήγαινέμεΒόλταΣτοΠάρκοΝαΜαζέψουμεΗλιακτίδεςΝαΤιςΚάνουμεΜπουκέτο,ΝαΣτολίσουμεΤοΒάζοΣου.ναΦάμεΠράσσινοΜαλλίΤηςΓριάς&ναΓΕΛΑΜΕγιατίΘαΚολλάειΣτηΜύτημας&θαΜεσεκαθαριζωειςΣανΓατιάΜεΤιςΓλώσσεςΜας.μετάΘαΣεΠάρωΣτηνΠλάτηΜουΚιΕσύΘαΝομίζειςΠωςΕίμαιΆλ-λο-γω&θαΦωνάζειςΝαΠάμεΠιοΓρήγορα...

Θες να παίξουμε ένα παιχνίδι; Γράψε μια φράση