Ο ΧΟΡΟΣ...(φοιτητής κάποτε...)

Ο χορός ξεκίνησε
Τα ζευγάρια σμίξανε και πάλι
Ενάντια στα πρέπει και τα μη
Μια νέα Αναρχία
Μια λυτρωτική εφεύρεση
Η μοναξιά
Όχι η ένωση των μοναξιών των ανθρώπων
Μια ένωση μυστική
Κρυφή από τις αδιακρισίες
Και έχτισε παλάτια σε άμμο χωρίς να υπάρχει δίπλα νερό
Σε χώρα νηνεμίας
Πέτρινες φιγούρες
Ακίνητες
Φιγούρες που δεν μπορούσανε να προχωρήσουν
Να αγγίξουν, να νιώσουν, να μολύνουν
Τρομερή πνοή έφτασε στα χέρια των χορευτών και τα πόδια τους στον αέρα
Περήφανα και σταθερά
Αδράξανε τα χέρια τα διπλανά τους
Και οι καρδιές σμίξανε
Χωρίστηκαν οι καθωσπρεπισμοί
Και έγιναν ένα
Ένα με τη ζωή
Ένα με το φως
Απόμακροι χορευτές που ταλαντεύονταν
Μακριά…
Μακριά και ανέγγιχτοι
Από τις αμετακίνητες φιγούρες
Που ο χρόνος κατέτρωγε σιγά σιγά
Ο χρόνος αυτός…
Που γιάτρεψε το χορό των ζευγαριών