ΚΑΛΟΥΣ ΠΛΩΕΣ!

Δεν χρειαζεται ιδιαιτερη εξυπναδα για να δεις κεφαλαια ολοκληρωμενα... Νεες πλευσεις...Και που ξερεις... Ισως...

Στο επανειδην!

Jan revisited

Επικοινωνήστε όσοι θέλετε ν' ακούσετε με το theartofjoyproject@gmail.com. Εναλλακτικά, https://rapidshare.com/files/458527642/JAN_CARRY_ME_2007.zip

ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΞΑΝΑ…

Κάπου, κάποτε… παλιά

Κάποιοι τον χρήσαν βασιλιά

Σκήπτρο πήρε τα βουνά

Για κορόνα ουρανό

Πεδιάδες φορεσιά

Φύκια για υποδήματα

Κι από μύρια κύματα

Μάχες και λάφυρα πολλά

Άρχοντα τον είπανε

Μα τίποτα δεν ήτανε

Άλλαξε περπατησιά

Για το τίποτα ξανά

Κάπου στην αναζήτηση

Του μιλήσαν για Θεό

Μα δαίμονες ήταν τελικά

Και μιλώντας φωναχτά, είπε

«Τίποτα ξανά»

«Αν μπορούσα να χαράξω

Δρομολόγια καινούρια,

Επαναστάσεις και φωτιές με περίσσια όρεξη ν’ ανάψω

Άραγε θα ήταν ζεστή, ωραία, μοιραία πυρκαγιά,

Ή τίποτα ξανά;;;»

Σ’ ένα βράχο, σε κάποια ακτή

Πάνω εκεί ήθελα ν’ αράξω

Τα σχοινιά να μην τα σφίξω

Ούτε άγκυρα να ρίξω

Τόση να έχει απανεμιά

Με παλιά ρούχα, σκισμένα

Δίχως περίσια στολίδια

Δίχως παντιέρα στον ιστό

Ν’ αναιρέσω, να προσθέσω

Αλλά μοιρασιά καμιά

Με ξεκάθαρη ματιά

Στο τίποτα ξανά

Από το βάθος το απόλυτο

Και τον άπειρο γκρεμό

Να σαλτάρω μονομιάς

Δεν περίμενα κανέναν

Να μου αδράξει την καρδιά

Ακόμα και τώρα, στο κενό

Δεν το αρνούμαι

Το τίποτα ξανά

Αυτό μου έδινε φτερά

Κι απ’ το τίποτα, φωτιά

Αρνούμαι όμως…πεισματικά

Όχι, λέω, φλεγματικά

Κι αν ξεφεύγει ένα «ναι»

Παραμιλητό θα είναι

Κι ίσως τελικά να λέω «ναι»

Ναι, στο τίποτα ξανά…

Try this one...

ΌτανΔεΒρίσκωΚάτιΝαΠωΌτανΤεντώνομαιΝωχελικάΠερπατώνταςΒαριεστημέναΚαιΑνώρεχτος ΓιαΑνάμειξηΜεΤαΓίγνεσθαιΤαΔιάφοραΣκέφτομαιΚιτρινισμένεςΣελίδεςΠαλιέςΦωτογραφίεςΠουΟιΓωνίεςΤουςΔιπλώσανεΧρόνιαΚαρφιτσωμένεςΜεΠινέζεςΣτονΤοίχοΕνθύμιαΤωνΟποίωνΟιΗμερομηνίεςΑπόκτησήςΤωνΈχουνΞεχαστείΑπλάΥπάρχουνΓιαΝαΘυμίζουνΣκηνικάΠαλιάΣανΤαΒεστιάριαΤωνΔιαφόρωνΘεατρικώνΠαραστάσεωνΣυνδέουνΠρόσωπαΔέρματαΝεκράΚύτταρα&ΑνάλογαΤηνΠερίπτωσηΣυναισθήματαΣεΕίδαΣήμεραΜεΕίδεςΚάναμεΤουςΑδιάφορουςΔενΉτανΜέραΓιαΚουβένταΗΣημερινήΣήμεραΘαΜπορούσαμεΝαΠίνουμε ΚαφέΔίπλαΔίπλαΝαΚαπνίζουμεΑμίλητοιΣκεπτόμενοιΤαΠάνταΚαιΑγναντεύονταςΤοΠουθενάΤοΤίποταΜηνΠροδωθούμεΚαιΧαλάσουμεΤηνΗσυχίαΑυτήΤώραΑςΣτρίψουμεΑκόμαΈναΤσιγάροΚιΑςΠούμε-Αυτάαα...

Νοέμβρηδες

Νοέμβρης

Νοέμβρηδες μαζεμένοι. Στοιβαγμένοι όμορφα. Σε μέρες υποτιθέμενα χειμωνιάτικες, παγερές. Άλλοτε κεντημένοι και άλλοτε ρακένδυτοι. Στοιχισμένοι και ατάκτως ριγμένοι. Έρημοι και τρωτοί. Φθαρμένοι και καινούριοι.

Σαν κάποτε μετρούσαμε τους μήνες και μετά τους ταξινομούσαμε σε ομάδες αναλόγως τη ματιά μας.και καταλήγαμε πάντα στα ίδια συμπεράσματα. Ένα όμως πόρισμα ήταν αυτό που υπερίσχυε όλων.

Οι Νοέμβρηδες ήταν πάντα τόσο ορατοί, γυμνοί, ξυπόλυτοι, εκτεθειμένοι. Πότε σε συννεφιασμένες μέρες, πότε στα χλωμά αστικά φώτα και καμιά φορά και στα θαμπά αχνοφεγγίσματα των διαφόρων τόπων που επισκεπτόμασταν.

Νοέμβρηδες μικροί, μεγάλοι… Στο επόμενο φανάρι θα δούμε κάποιους και μέχρι να φτάσουμε στο επόμενο θα τους έχουμε κιόλας λησμονήσει. Θα έχει μείνει μόνο το κατακάθι στην κούπα, στάχτες και γόπες στο τασάκι, μια ακόμα σελίδα μελανογραμμένη και τόσες ακόμα μέρες που περιμένουν να γίνουν διαφορετικές.

Και πάντα το Νοέμβριο.

DISTORTED LIGHTS